بروزرسانی IOS سوئیچ ها و مسیریاب های سیسکو از طریق ابزار CNA / Cisco Network Assistant

بروزرسانی IOS سوئیچ ها و یا مسیریاب ها از جمله فعالیت هایست که مدیران شبکه بایستی به منظور بالابردن سطح امنیتی و مدیریتی سازمان مورد نظر خود در فواصل زمانی معین به انجام برسانند. به طور کلی دو روش به منظور بروزرسانی IOS سوئیچ و یا مسیریاب های سیسکو وجود دارد. از جمله این روش ها می توان به استفاده از ابزار مجانی Cisco Network Assistant و یا به اختصار CNA اشاره نمود.

جهت مشاهده ی تصاویر به ادامه مطالب مراجعه نمایید.

ادامه نوشته

همه چیز درباره روتر _ Part6

سري‌ها و مدل‌هاي مسيرياب‌هاي سيسكو  

سيسكو سري‌هاي مختلف مسيرياب‌هاي خود را معمولاً توسط يك عدد چهار رقمي مشخص مي كند كه عبارتند از سري‌هاي 1000، 1600، 1700، 2500، 2600، 3200، 3600، 3700، 6400 و 7200 تا 7600 (البته استثنائاتي مثل سري 70، 90،10000، 10700 و 12000 نيز وجود دارند ) و هر سري شامل مجموعه‌اي از مدل‌هاي مختلف است مثل 1601 و 1605 از سري 1600 يا 2620 و 2621 از سري 2600 وغيره، البته دليل اين نوع نامگذاري به خاطر وجود ويژگي‌هاي مشترك بين مدل‌هاي مختلف يك سري خاص مي باشد كه هر سري را از بقيه سري‌ها متمايز مي نمايد و به طراح شبكه كمك مي كند كه با توجه به نيازهاي كلي‌اش سري مورد نظر خود را انتخاب كرده و سپس با در نظرگرفتن جزئيات مورد نظرش، مدل مناسب محيط سازماني خود را خريداري نمايد.

مشخصه‌هاي سخت‌افزاري مسيرياب‌هاي سيسكو

  Case  

روترهاي سيسكو با توجه به نوع و مدل داراي بدنه‌هاي متفاوتي هستند. مثلا‌ً بدنه‌هاي Desktop كه مربوط به سري‌هاي 70 يا 90 مي‌باشند. اين بدنه‌ها قابليت افزودن ماجول يا ساير ملحقات را ندارند. در مقابل بدنه‌هايrackmount هستند كه قابليت نصب در رك را دارند. از همين نوع بدنه، بعضي كه بزرگتر بوده و قابليت نصب ماجول‌ها و كارت‌هاي زيادي را دارند به نام شاسي (Chasis) شناخته مي‌شوند.

CPU  

اگر بخواهيد سرعت پردازنده هاي كامپيوترهاي شخصي را با مسيرياب‌ها مقايسه كنيد حتماً تعجب خواهيد كرد، چرا كه حتي سريع‌ترين روترها كه مي‌توانند در ستون فقرات شبكه‌هاي اينترنتي استفاده شوند و طبعاً مي‌بايست حجم بسيار وسيعي از ترافيك اينترنت را در زمان بسيار كوتاهي پردازش نمايند، سرعتي در حدود 200 مگاهرتز دارند. وليكن از آنجايي‌كه مسيرياب‌ها واسط گرافيكي كاربر ندارند و در محيط متني كار مي كنند و همچنين به دليل تك‌منظوره بودن اين پردازنده ها اين سرعت براي اين منظور كفايت خواهد كرد. ضمناً جالب است كه بدانيد مسيرياب‌هاي سيسكو عمدتاً از پردازنده‌هاي سري 68000 شركت موتورلا استفاده مي كنند.

 مادربورد  

مادربوردهاي مورد استفاده شركت سيسكو عمدتا توسط شركت‌هاي Asus و Iwill و Supermicro ساخته
مي شوند و طبيعتا" براي سري‌هاي مختلف توان و مشخصه هاي متفاوتي ارائه مي‌شود.   

حافظه  

در سخت افزار مسيرياب‌هاي سيسكو بسته به نوع و كاربرد، از انواع مختلفي از حافظه ها پشتيباني مي شود كه عبارتند از‌-‌RAM كه گاهي DRAM نيز ناميده مي‌شود و براي ذخيره اطلاعات حين كار به كار مي رود و يا به اصلاح سيسكو براي نگهداري Running Config مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در بعضي مدل‌ها، اين حافظه قابل ارتقاء و در برخي ديگر ثابت مي باشد و عموماً در ظرفيت‌هاي 4 و 8 و 16 و 32 و 64 مگابايت موجود مي باشد.

- ‌‌ROM كه در اين نوع حافظه يك تصوير قابل بوت از سيتم عامل روتر (IOS Image) قرار مي گيرد و در مراحل اوليه روند بوت مسيرياب مورد استفاده قرار مي گيرد .

Flash Memory  

همانند هاردديسك درPC ‌ها مي‌باشد و براي ذخيره كل IOS مورد‌استفاده قرار مي‌گيرد. ضمناً براي ذخيره فايل‌هاي پيكربندي نيز از اين حافظه استفاده مي‌شود كه در ظرفيت‌هاي مختلفي عرضه مي‌شود. البته نسبت به مدل و سري مسيرياب معمولاً قابل ارتقا است.

‌‌NVRAM

 روترها از فايلي به نام Startup Config براي نگهداري تنظيمات ابتدايي پيكربندي مسيرياب استفاده مي كنند و اين فايل در اين حافظه نگهداري مي شود و پس از اين‌كه در روند بوت به داخل RAM دستگاه روتر بارگذاري شد، Running Config ناميده مي‌شود.

 

همه چیز درباره روتر _ Part5

انواع روتر

استفاده از روترها در شبکه به امری متداول تبديل شده است . يکی از دلايل مهم گسترش استفاده از روتر ، ضرورت اتصال يک شبکه به چندين شبکه ديگر ( اينترنت و يا ساير سايت ها ی از راه دور ) در عصر حاضر است . نام در نظر گرفته شده برای روترها ، متناسب با کاری است که آنان انجام می دهند : " ارسال داده از يک شبکه به شبکه ای ديگر " . مثلا" در صورتی که يک شرکت دارای شعبه ای در تهران و  يک دفتر ديگر در اهواز باشد ، به منظور اتصال آنان به يکديگر می توان از يک خط  leased ( اختصاصی ) که به هر يک از روترهای موجود در دفاتر متصل می گردد ، استفاده نمود . بدين ترتيب ، هر گونه ترافيکی که لازم است از يک سايت به سايت ديگر انجام شود از طريق روتر محقق شده و تمامی ترافيک های غيرضروری ديگر فيلتر و در پهنای باند و هزينه های مربوطه ، صرفه جوئی می گردد .

انواع روترها  

روترها را می توان به دو گروه عمده سخت افزاری و نرم افزاری تقسيم نمود:

روترهای سخت افزاری : روترهای فوق ، سخت افزارهائی می باشند که نرم افزارهای خاص توليد شده توسط توليد کنندگان را اجراء می نمايند (در حال حاضر صرفا" به صورت black box به آنان نگاه می کنيم ).نرم افزار فوق ، قابليت روتينگ را برای روترها فراهم نموده تا آنان مهمترين و شايد ساده ترين وظيفه خود که ارسال داده از يک شبکه به شبکه ديگر است را بخوبی انجام دهند . اکثر شرکت ها ترجيح می دهند که از روترهای سخت افزاری استفاده نمايند چراکه آنان در مقايسه با روترهای نرم افزاری، دارای سرعت و اعتماد پذيری بيشتری می باشند . شکل زير يک نمونه روتر را نشان می دهد . ( Cisco 2600 Series Multiservice Platform )

منبع : سايت سيسکو

روترهای نرم افزاری : روترهای نرم افزاری دارای عملکردی  مشابه با روترهای سخت افزاری بوده و مسئوليت اصلی آنان نيز ارسال داده از يک شبکه به شبکه ديگر است. يک روتر نرم افزاری می تواند يک سرويس دهنده NT  ، يک سرويس دهنده نت ور و يا يک سرويس دهنده لينوکس باشد . تمامی سيستم های عامل شبکه ای مطرح ،دارای قابليت های روتينگ از قبل تعبيه شده می باشند .

در اکثر موارد از روترها به عنوان فايروال و يا gateway  اينترنت ، استفاده می گردد . در اين رابطه لازم است به يکی از مهمترين تفاوت های موجود بين روترهای نرم افزاری و سخت افزاری ، اشاره گردد : در اکثر موارد نمی توان يک روتر نرم افزاری را جايگزين يک روتر سخت افزاری نمود ، چراکه روترهای سخت افزاری دارای سخت افزار لازم و از قبل تعبيه شده ای می باشند که به آنان امکان اتصال به يک لينک خاص WAN ( از نوع Frame Relay ، ISDN و يا ATM ) را خواهد داد .يک روتر نرم افزاری ( نظير سرويس دهنده ويندوز ) دارای تعدادی کارت شبکه است که هر يک از آنان به يک شبکه LAN متصل شده و ساير اتصالات به شبکه های WAN از طريق روترهای سخت افزاری ، انجام خواهد شد.

استفاده از روتر به منظور اتصال دو شبکه به يکديگر و ارتباط به اينترنت  

فرض کنيد از يک روتر مطابق شکل زير به منظور اتصال دو شبکه LAN به يکديگر و اينترنت ، استفاده شده است . زمانی که روتر داده ای را از طريق يک شبکه LAN و يا اينترنت دريافت می نمايد ، پس از بررسی آدرس مبداء و مقصد ، داده دريافتی را برای هر يک از شبکه ها و يا اينترنت ارسال می نمايد . روتر استفاده شده در شکل زير ، شبکه را به دو بخش متفاوت تقسيم نموده است .( دو شبکه مجزاء ) . هر شبکه دارای يک هاب است که تمامی کامپيوترهای موجود در شبکه به آن متصل شده اند . علاوه بر موارد فوق ، روتر استفاده شده دارای اينترفيس های لازم به منظور اتصال هر شبکه به آن بوده و از يک اينترفيس ديگر به منظور اتصال به اينترنت ، استفاده می نمايد . بدين ترتيب ،  روتر قادر است داده مورد نظر را به مقصد درست ، ارسال نمايد .

 

استفاده از روتر در يک شبکه LAN  

فرض کنيد از يک روتر مطابق شکل زير در يک شبکه LAN ، استفاده شده است . در مدل فوق ، هر يک از دستگاههای  موجود در شبکه با روتر موجود نظير يک gateway برخورد می نمايند . بدين ترتيب ، هر يک از ماشين های موجود بر روی شبکه LAN که قصد ارسال يک بسته اطلاعاتی ( اينترنت و يا هر محل خارج از شبکه LAN ) را داشته باشند ، بسته اطلاعاتی مورد نظر را برای gateway ارسال می نمايند . روتر ( gateway ) نسبت به محل ارسال داده دارای آگاهی لازم می باشد . ( در زمان تنظيم خصلت های پروتکل TCP/IP برای هر يک از ماشين های موجود در شبکه يک آدرس IP برای gateway در نظر گرفته می شود شکل زير نحوه استفاده از يک روتر به منظور دستيابی کاربران به اينترنت در شبکه LAN را نشان می دهد :

  استفاده از روتر به منظور اتصال دو دفتر کار  

فرض کنيد ، بخواهيم از روتر به منظور اتصال دو دفتر کار يک سازمان به يکديگر ، استفاده نمائيم . بدين منظور هر يک از روترهای موجود در شبکه با استفاده از يک پروتکل WAN نظير ISDN به يکديگر متصل می گردند . عملا" ، با استفاده از يک کابل که توسط ISP مربوطه ارائه می گردد ، امکان اتصال به اينترفيس WAN روتر فراهم شده و از آنجا سيگنال مستقيما" به شبکه ISP مربوطه رفته و سر ديگر آن به اينترفيس WAN روتر ديگر متصل می گردد . روترها ، قادر به حمايت از پروتکل های WAN متعددی نظير  Frame Relay , ATM , HDLC و يا PPP ، می باشند .

مهمترين ويژگی های يک روتر :

روترها دستگاههای لايه سوم ( مدل مرجع OSI ) می باشند .

روترها ماداميکه برنامه ريزی نگردند ، امکان توزيع داده را نخواهند داشت .

اکثر روترهای مهم  دارای سيستم عامل اختصاصی خاص خود می باشند .

روترها از پروتکل های خاصی به منظور مبادله اطلاعات ضروری خود ( منظور داده نيست ) ، استفاده می نمايند .

نحوه عملکرد يک روتر در اينترنت  : مسير ايجاد شده برای انجام مبادله اطلاعاتی بين سرويس گيرنده و سرويس دهنده در تمامی مدت زمان انجام تراکش ثابت و يکسان نبوده و متناسب با وضعيت ترافيک موجود و در دسترس بودن مسير ، تغيير می نمايد .

تاريخچه مسيرياب‌هاي سخت افزاري

همان‌طوركه قبلا گفته شد نام كلي كه براي مسيرياب‌ها در نظرگرفته شده به خاطر اولين و اصلي‌ترين وظيفه هر روتر يعني عمل مسيريابي است و انتخاب اين نام هم به سال 1984 بر‌مي‌گردد. يعني زماني‌كه رفته رفته با ظهور كامپيوترهاي شخصي مشكل تعدد استانداردها تبديل به يك مشكل حاد براي شبكه هاي موجود شد. گويا در اين هنگام دو دانشمند به نام‌هاي Leonard Bosack و Sandy Lerner از دانشگاه استنفورد براي اتصال شبكه ها و مسيريابي داده ها بين اين شبكه‌ها و حل مشكل عدم سازگاري پروتكل‌هاي مختلف در سطح مسيرياب‌ها، ايده مسيريابي (Routing) را مطرح نمودند و موفق شدند اولين مسيرياب را با هزينه شخصي توليد كرده و آن‌را در دانشگاه استنفورد نصب نمايند. با توجه به استقبالي كه از اين محصول جديد شد اين دو نفر تصميم گرفتند كه محصول خود را تجاري كنند. در اين سال بود كه غول تجهيزات شبكه‌هاي كامپيوتري يعني شركت در‌زمينه طراحي و توليد مسيرياب‌هاي سخت‌افزاري حرف اول را مي زند و در اين زمينه به‌جز چند شركت ازجمله Foundry Networks و Nortel Networks رقيب جدي ديگري ندارد و طي سال‌ها با ارائه راه‌حل‌هاي جديدي نظير ايجاد تنوع در كليه محصولات و ارائه گواهينامه‌هاي مهندسي تجهيزات سيسكو نظيرCCNA ،CCDA ، CCNP و CCIE و ... موقعيت خود را بيش از پيش تثبيت نموده است. به همين دليل از مجموعه شركت‌هاي توليدكننده روترهاي سخت‌افزاري تنها برروي مسيرياب‌هاي شركت سيسكو تمركز مي كنيم و به‌دليل تنوع زياد مسيرياب‌هاي اين شركت و همچنين تعدد ماجول‌هاي مورد استفاده كه به منظور افزايش انعطاف‌پذيري مسيرياب‌ها استفاده مي‌شوند، تنها به تشريح مدل‌هاي معروف‌تر خواهيم پرداخت. البته در قسمت نخست مقاله به بيان ويژگي‌هاي كلي و در قسمت دوم كه در شماره آينده به چاپ مي‌رسد به بررسي سري‌هاي پركاربرد آن مي‌پردازيم.

يك مسيرياب صرف‌نظر از نوع، سري و قيمت آن، همانند يك كامپيوتر داراي اجزاي سخت‌افزاري نظير جعبه
(Case) برد اصلي (MotherBoard) ، پردازنده، حافظه موقت (RAM)، حافظه دائمي (Flash) و رابط‌ها و ماجول‌هاي مختلف است كه بسته به كاربرد هر مسيرياب توان و ظرفيت متفاوتي دارند و همچنين هر مسيرياب داراي يك سيستم عامل است كه IOS ناميده مي شود و سرنام كلمات Internetworking Operating System مي‌باشد. ولي از‌آنجائي‌كه مسيرياب‌ها فاقد صفحه كليد و مانيتور هستند، معمولا به سه طريق مي‌توان فرامين سيستم عامل را براي پيكربندي مسيرياب وارد نمود، اين سه روش عبارتند از

كنسول به همراه هر مسيرياب يك كابل 8 رشته مخصوص به نام كابل Rollover ارائه مي شود كه با استفاده از آن و يك كامپيوتر شخصي و از طريق برنامه هايي نظير Term90 يا HyperTerminal ويندوز كه قابليت تبادل داده با پورت‌هاي سريال كامپيوتر را دارند، مي‌توان پيكربندي روتر را در بالاترين سطح دسترسي انجام داد.

نكته‌

 با امكان دسترسي فقط در اين سطح، مي توان تحت شرايطي حتي رمزهاي عبور دستگاه را نيز تعويض نمود. به همين دليل است كه حفاظت فيزيكي دستگاه روتر بسيار حائز اهميت است.

اولين باري كه بخواهيد پيكربندي يك روتر را انجام دهيد، حتما" مي‌بايست از اين طريق اقدام كنيد.  

Telnet  

از آنجايي‌كه اصولاً مسيرياب‌ها در لايه شبكه مدل TCP/IP كار مي‌كنند، مي‌توانيم به آنها آدرس IP اختصاص دهيم و طبعاً با استفاده از پروتكل Telnet و پورت اترنت روتر مي توانيم از راه دور به آن متصل شده و روتر را پيكربندي كنيم. البته بايد بدانيد كه اجازه اين نوع دسترسي قبلاً مي بايست از طريق كنسول صادر شده باشد و همچنين اين‌كه كاربري كه به اين صورت به مسيرياب متصل شده، نسبت به روش اول از سطح دسترسي كمتري برخوردار است .

Aux  

اين امكان براي مديراني است كه مي خواهند از طريق شماره گيري به مودم مسيرياب متصل شوند و آن‌را متناسب شرايط مدنظرشان پيكربندي كنند . براي اين‌كار نيز لازم است از طريق كنسول دستگاه امكان استفاده از Aux را فعال نمائيم.

در ادامه ابتدا درخصوص سري‌ها و مدل‌هاي مختلف مسيرياب‌هاي سيسكو و سپس درباره مشخصه هاي سخت‌افزاري مسيرياب‌ها و انواع آن‌ها نكاتي را عنوان مي نمائيم. 

همه چیز درباره روتر _ Part4

پيكربندی‌ روتر با استفاده از پورت های مديريت  

پورت های كنسول و كمكی به منزله پورت های مديريتی می باشند كه از آنان به منظور مديريت و پيكربندی روتر استفاده می گردد . اين نوع پورت های سريال غيرهمزمان به عنوان پورت های شبكه ای طراحی نشده اند . برای پيكريندی اوليه روتر از يكی از پورت های فوق استفاده می گردد . معمولا" برای پيكريندی اوليه ، استفاده از پورت كنسول توصيه می گردد چراكه تمامی روترها ممكن است دارای يك پورت كمكی نباشند .  

زمانی كه روتر برای اولين مرتبه وارد مدار و يا سرويس می گردد ، با توجه به عدم وجود پارامترهای پيكربندی شده ،‌ امكان برقراری ارتباط با هيچ شبكه ای وجود نخواهد داشت . برای پيكربندی و راه اندازی اوليه روتر ، می توان از يك ترمينال و يا كامپيوتر كه به پورت كنسول روتر متصل می گردد، استفاده نمود . پس از اتصال كامپيوتر به روتر ، می توان با استفاده از دستورات پيكربندی ، تنظيمات مربوطه را انجام داد . پس از پيكربندی روتر با استفاده از پورت كنسول و يا كمكی ، زمينه اتصال روتر به شبكه  به منظور اشكال زدائی و يا مانيتورينگ فراهم می گردد.

   

نحوه اتصال به پورت كنسول روتر

برای اتصال كامپيوتر به پورت كنسول روتر ، به يك كابل rollover و يك آداپتور RJ-45 to DB-9 نياز می باشد . روترهای سيسكو به همراه آداپتورهای مورد نياز برای اتصال به پورت كنسول ارائه می گردند . كامپيوتر و يا ترمينال می بايست  قادر به حمايت از شبيه سازی ترمينال VT100 باشند. در اين رابطه از نرم افزارهای شبيه ساز ترمينال نظير HyperTerminal استفاده می‌گردد

برای اتصال كامپيوتر به روتر  می بايست مراحل زير را دنبال نمود :

پيكربندی نرم افزار شبيه سازی ترمينال بر روی كامپيوتر  ( انتخاب شماره پورت مناسب و ... )

اتصال كانكتور RJ-45 كابل rollover به پورت كنسول روتر

اتصال سر ديگر كابل rollover به آداپتور RJ-45 to DB-9

اتصال آداپتور DB-9 به كامپيوتر

شكل زير نحوه اتصال كامپيوتر به روتر را با استفاده از يك كابل rollover نشان می دهد :‌

  

 اتصال كامپيوتر به روتر

 برای مديريت و پيكربندی از راه دور روتر ،‌ می توان يك مودم را به پورت كنسول و يا كمكی روتر متصل نمود . شكل زير نحوه اتصال روتر به يك مودم را نشان می دهد :

 ارتباط با روتر از طريق مودم

به منظور اشكال زدائی روتر، استفاده از پورت كنسول نسبت به پورت كمكی ترجيح داده می شود . در زمان استفاده از پورت كنسول به صورت پيش فرض پيام های خطاء ، اشكال زدائی و راه اندازی نمايش داده می‌ شوند. از پورت كنسول در مواردی كه سرويس های شبكه فعال نشده و يا با مشكل مواجه شده اند نيز می توان استفاده نمود . بنابراين پورت كنسول گزينه ای مناسب برای بازيافت رمز عبور و ساير مشكلات غيرقابل پيش بينی می باشد .

اتصال اينترفيس های LAN  

در اكثر محيط های LAN ، روتر با استفاده از يك اينترفيس Ethernet و يا Fast Ethernet به شبكه متصل می گردد . در چنين مواردی روتر  همانند يك ميزبان است كه با شبكه LAN از طريق يك هاب و يا سوئيچ ارتباط برقرار می نمايد . به منظور ايجاد اتصال از يك كابل  straight-through  استفاده می گردد . دربرخی موارد، اتصال اترنت روتر مستقيما"به كامپيوتر و يا روتر ديگری متصل می گردد . در چنين مواردی از يك كابل Crossover استفاده می گردد . در صورت عدم استفاده صحيح از اينترفيس ها  ، ممكن است روتر و يا ساير تجهيزات شبكه ای با مشكل مواجه گردند .

اتصال اينترفيس های WAN  

اتصالات WAN دارای انواع مختلفی بوده و از تكنولوژی های متفاوتی استفاده می نمايند. سرويس های WAN معمولا" از ارائه دهندگان سرويس اجاره می گردد .خطوط leased  و يا packet-switched نمونه هائی از انواع متفاوت اتصالات WAN می باشند .  

برای هر يك از انواع سرويس های WAN ، دستگاه مشتری ( اغلب يك روتر است ) به منزله يك  DTE ( برگرفته از data terminal equipment ) رفتار می نمايد . پايانه فوق با استفاده از يك دستگاه DCE ( برگرفته از data circuit-terminating equipment)  كه معمولا" يك مودم و يا  CSU/DSU ( برگرفته از channel service unit/data service unit   ) می باشد به ارائه دهنده سرويس متصل می گردد . از دستگاه فوق برای تبديل داده از DTE به يك شكل قابل قبول برای ارائه دهنده سرويس WAN ، استفاده می گردد .

استفاده از اينترفيس WAN ( منبع : سايت سيسكو )

اينترفيس های سريال ، متداولترين اينترفيس استفاده شده در روتر برای سرويس های WAN می باشند . برای انتخاب كابل سريال مناسب، بررسی موارد زير پيشنهاد می گردد :

نوع اينترفيس : روترهای سيسكو ممكن است از كانكتورهای متفاوتی برای اينترفيس های سريال استفاده نمايند . مثلا" در برخی روترها از اينترفيس های سريال smart و يا يك اتصال DB-60 استفاده می گردد .

نوع اتصال شبكه : آيا شبكه به يك دستگاه DCE و يا DTE متصل است ؟ DCE و DTE دو نوع اينترفيس سريال می باشند كه دستگاه ها از آنان به منظور ارتباط با يكديگر استفاده می نمايند . ارائه سيگنال كلاك برای مبادله اطلاعات بر روی گذرگاه، مهمترين ويژگی دستگاه های ‍ DTE محسوب می گردد .

نوع سيگنالينگ : برای هر دستگاه می توان از يك استاندارد سريال متفاوت استفاده نمود . هر استاندارد، سيگنال های موجود بر روی كابل را تعريف و  نوع كانكتورهای دو سر كابل را مشخص می نمايد .

همه چیز درباره روتر _ Part2

جايگاه روتر در شبكه های LAN و WAN  

با اين كه می توان از روتر برای تقسيم ( Segmentation ) يك شبكه محلی استفاده نمود ولی‌ مهمترين كاربرد آن به عنوان يك دستگاه شبكه ای در شبكه های WAN می باشد . شكل زير نحوه استفاده از روتر دريك شبكه محلی را نشان می دهد .

استفاده از روتر دريك شبكه محلی ( منبع : سايت سيسكو )

از تكنولوژی های WAN  در اكثر موارد به منظور اتصال روترها به يكديگر استفاده می گردد و  روترها با اتصالات مبتی بر WAN با يكديگر ارتباط برقرار می نمايند . روترها  مسئوليت ايجاد ستون فقرات در شبكه های داخلی بزرگ (اينترانت ) و يا اينترنت را برعهده داشته و در لايه سوم مدل مرجع OSI فعاليت می نمايند ( اتخاذ تصميم بر اساس آدرس های شبكه ) .

انتخاب بهترين مسير و سوئيچينگ فريم ها به اينترفيس مناسب از مهمترين وظايف يك روتر محسوب می گردد. روترها به منظور انجام وظايف فوق جداول روتينگی را ايجاد ( ايستا و يا پويا )  تا به كمك آن اقدام به مبادله اطلاعات شبكه با ساير روترها نمايند . يك مدير شبكه می تواند با پيكربندی مسيرهای ايستا ، اطلاعات جداول روتينگ را سازماندهی و مديريت نمايد ولی عموما" اطلاعات موجود در جداول روتينگ به صورت پويا و با استفاده از يك پروتكل روتينگ ذخيره و بهنگام می گردند . مسئوليت پروتكل روتينگ ، مبادله اطلاعات توپولوژی شبكه ( مسير ) با سایر روترها می باشد .  

يك شبكه به منظور ارتباط با ساير شبكه ها می بايست به درستی پيكربندی گردد . اينچنين شبكه هائی امكانات زير را ارائه می نمايند :

آدرس دهی پيوسته و سازگار

انتخاب بهترين مسير

روتينگ ايستا و يا پويا

سوئيچينگ

آدرس هائی كه بيانگر  توپولوژی های شبكه می باشند .

جايگاه روتر در شبكه های WAN  

شبكه های WAN در لايه فيزيكی و data link مدل مرجع OSI  فعاليت می نمايند . مطلب فوق بدين معنی نمی باشد كه پنج لايه ديگر مدل مرجع OSI در شبكه های WAN جايگاهی ندارند . عبارت فوق بر اين نكته مهم تاكيد  می نمايد كه خصايصی كه يك شبكه WAN را از LAN متمايز می نمايد در لايه های فيزيكی و data link حضور موثر و كاملا" مشهودی را دارند . به عبارت ديگر ، استانداردها و پروتكل های استفاده شده در شبكه های WAN و در لايه های اول و دوم متفاوت با استانداردها و پروتكل های‌ استفاده شده در شبكه های محلی و در لايه های‌ مشابه می باشد .  

لايه فيزيكی WAN ، اينترفيس بين DTE ( برگرفته از data terminal equipment  ) و DCE ( برگرفته از data circuit-terminating equipment   ) را تشريح می نمايد .  عموما" ، DCE  يك ارائه دهنده سرويس  و DTE دستگاه ضميمه می باشد . به عبارت ديگر DTE ،‌ دستگاه كاربر با اينترفيس مربوطه است كه به لينك WAN متصل می گردد . در اين مدل ، سرويس های ارائه شده به DTE از طريق يك مودم و يا CSU/DSU در دسترس قرار می گيرد .  

وظيفه اصلی يك روتر ، روتينگ است و روتينگ در لايه شبكه و يا لايه سوم مدل مرجع OSI محقق می گردد ولی اگر يك شبكه WAN در لايه های اول و دوم مدل مرجع OSI فعاليت می نمايد ،‌ آيا روتر يك دستگاه شبكه محلی و يا يك دستگاه WAN است ؟ در پاسخ به سوال فوق می بايست گفت كه هر دو گزينه درست می باشند . يك روتر ممكن است انحصارا" به عنوان يك دستگاه شبكه محلی ايفای وظيفه نمايد و يا ممكن است منحصرا" وظيفه يك دستگاه WAN را در شبكه برعهده داشته باشد و يا در برخی موارد كه در محدوده مرزی بين يك شبكه LAN و WAN استفاده می گردد ، در يك لحظه می‌تواند هم به عنوان يك دستگاه شبكه محلی و هم به عنوان يك دستگاه WAN وظايف محوله را انجام دهد .  

يكی از وظايف روتر در شبكه های WAN ،‌مسيردهی‌ بسته های اطلاعاتی در لايه سوم است ولی روتر در يك شبكه محلی نيز دارای چنين مسئوليتی است . بنابراين نمی توان روتينگ را به عنوان يك وظيفه اختصاصی برای‌ روتر در شبكه های WAN در نظر گرفت . زمانی كه يك روتر از استانداردها و پروتكل های مرتبط با WAN در لايه های فيزيكی و data link استفاده می نمايد ، وی به عنوان يك دستگاه WAN در شبكه ايفای وظيفه می نمايد . اولين وظيفه روتر در يك شبكه WAN روتينگ نمی باشد و اگر قرار است برای آن وظيفه ای اختصاصی را تعريف نمائيم بهتر است گفته شود كه مسئوليت روتر در شبكه های WAN ،  ارائه اتصالات لازم بين استانداردهای مختلف data link و فيريكی WAN است .  

مثلا" يك روتر ممكن است دارای يك اينترفيس ISDN باشد كه از كپسوله سازی PPP استفاده می نمايد و همچنين دارای يك اينترفيس سريال T1 باشد  كه در آن از كپسوله سازی Frame Relay استفاده می‌ گردد . در چنين وضعيتی روتر می بايست قادر به  انتقال بيت ها از يك نوع سرويس ( نظير ISDN ) به سرويس ديگر ( نظير T1 ) و تغيير  كپسوله سازی data link  از PPP به Frame Relay  باشد .

 

 

استانداردها و پروتكل های لايه فيزيكی و data link در شبكه های WAN  

برخی‌از پروتكل ها و استانداردهای لايه فيزيكی عبارتند از :‌

EIA/TIA-232

EIA/TIA-449

V.24

V.35

X.21

G.703

EIA-530

ISDN

T1, T3, E1, and E3

xDSL

SONET (OC-3, OC-12, OC-48, OC-192)

برخی از پروتكل ها و استانداردهای لايه data link عبارتند از :

High-level data link control (HDLC)

Frame Relay

Point-to-Point Protocol (PPP)

Synchronous Data Link Control (SDLC)

Serial Line Internet Protocol (SLIP)

X.25

ATM

LAPB

LAPD

LAPF

 

همه چیز درباره روتر _ Part1

روترها شبکه های کامپیوتری را به یکد یگر وصل کرده واطلاعاتی را که بین آنها رد و بدل میشودتنظیم می نمایند. یک روتر در هر بار فقط میتواند یک قطعه ی اطلاعاتی را منتقل کند. وقتی داده هابه شبکه ی کامپیوتری می رسند شکسته شده و به قطعات کوچکتری که بسته نام دارد تبد یل میشوند.هر بسته ی داده ای حاوی اطلاعات کنترل کننده مانند آدرسی که مقصد نهایی بسته را نشان میدهد باشد.روتر ها همچنین با مودمهای کابلی و Dsl متفاوت میباشند. روتر ها دارای اندازه های مختلفی هستند.یک روتر معمولی میتواند امکان به اشتراک گذاری اتصال اینترنتی را میان 250 کامپیوتر فراهم کند.

ویژگی های عمومی روتر ها  

تمام روتر ها کامپیوتر های موجود در شبکه را به یکدیگر و نیز به اتصال اینترنتی وصل می کنند . صرف نظر از این وظیفه ی عمومی روترها ویژگی های دیگری نیز دارند :دیواره ی آتش تعبیه شده: چنین ویژگی به شما اجازه میدهد که در شبکه تان تنها از یک آدرسIp برای اتصال اینترنتی استفاده نمایید. بزرگترین مزیت امنیتی روش فوق این است که کاربران میتوانند منابع شبکه شان را به اشتراک بگذارند بی آنکه سایر کامپیوتر ها ی موجود دراینترنت از حضور آنها مطلع شوند . البته سایرین میتوانند به آدرس Ip روتر دسترسی داشته باشند ولی برای یافتن آدرس Ip تک تک کامپیوتر ها باید وقت بسیاری را صرف نمایند.اتصال بی سیم : یکی از مزایای دیگر روتر ها امکان برقراری اتصالات بی سیم میباشد.برای دسترسی به این امکان باید از روتر بی سیم استفاده کرد. ویژگی بی سیم بودن این روترها این مزیت را دارد که می توان بدون نیاز به کابل کشی ومشکلات مربوط به آنهاسیستمهایی را که دراتاقهای مختلف یک خانه و یا یک اداره قرار دارند با هم شبکه کرد.

آشنائی با مفهوم روتينگ

روتينگ ( Routing ) يکی از مهمترين ويژگی های مورد نياز در يک شبکه به منظور ارتباط با ساير شبکه ها است. در صورتی که امکان روتينگ پروتکل ها وجود نداشته باشد ، کامپيوترها قادر به مبادله داده نخواهند بود .

تعريف

از روتينگ به منظور دريافت يک بسته اطلاعاتی ( packet ) از يک دستگاه و ارسال آن از طريق شبکه برای دستگاهی ديگر و بر روی شبکه ای متفاوت ، استفاده می گردد . در صورتی که شبکه شما دارای روتر نباشد ، امکان روتينگ داده بين شبکه شما و ساير شبکه ها وجود نخواهد داشت . يک روتر به منظور مسيريابی يک بسته اطلاعاتی ، می بايست آگاهی لازم در خصوص اطلاعات زير را داشته باشد :

آدرس مقصد

روترهای مجاور که با استفاده از آنان امکان اخذ اطلاعات لازم در خصوص شبکه های از راه دور، فراهم می گردد .

مسيرهای موجود به تمامی شبکه های از راه دور

بهترين مسير به هر يک از شبکه های از راه دور

نحوه نگهداری و بررسی اطلاعات روتينگ

 

 

 

همگرائی ( Convergence )  

فرآيند مورد نياز برای تمامی روترهای موجود  در يک شبکه به منظور بهنگام سازی جداول روتينگ و ايجاد يک نگرش سازگار از شبکه با استفاده ار بهترين مسيرهای موجود . در زمان انجام فرآيند فوق ( همگرائی ) ، داده کاربر ارسال نخواهد شد .

مسير پيش فرض ( Default Route  )

يک مسير استاندارد درج شده در جدول روتينگ که به عنوان اولين گزينه در نظر گرفته می شود . هر بسته اطلاعاتی که توسط يک دستگاه ارسال می گردد در ابتدا به مسير پيش فرض ارسال خواهد شد . در صورتی که مسير فوق مشکل داشته باشد ، يک مسير ديگر انتخاب می گردد .

مسير ايستا ( Static Route )  

يک مسير دائم که به صورت دستی درون يک جدول روتينگ درج می گردد . مسير فوق حتی در موارديکه ارتباط غير فعال است در جدول روتينگ باقی مانده و  صرفا" به صورت دستی حذف می گردد .

مسير پويا ( Dynamic Route )

 يک مسير که به صورت پويا ( اتوماتيک ) و متناسب با تغييرات شبکه ، بهنگام می گردد .مسيرهای پويا نقطه مقابل مسيرهای ايستا می باشند .

آشنائی با پروتکل های روتينگ

پروتکل های روتينگ به منظور استفاده در روترها ، ايجاد شده اند . پروتکل های فوق ،  بدين منظور طراحی شده اند که امکان مبادله اطلاعات جداول روتينگ  بين روترها را فراهم نمايد . تاکنون پروتکل های متفاوتی به منظور استفاده در شبکه هائی با ابعاد گوناگون ، طراحی و پياده سازی شده است .  

  مفاهيم اوليه

روتر يكی از دستگاه های شبكه ای مهم و حياتی است كه از آن در شبكه های LAN و WAN استفاده می گردد .

روتر يك نوع كامپيوتر خاص است كه دارای عناصر مشابه يك كامپيوتر استاندارد شخصی نظير پردازنده ، حافظه ، خطوط داده و اينترفيس های مختلف ورودی و خروجی است. روترها به منظور انجام عمليات بسيار خاص كه عموما" نمی توان آنان را توسط كامپيوترهای شخصی انجام داد ‌، طراحی شده اند . مثلا" با استفاده از روتر می توان دو شبكه را به يكديگر متصل تا در ادامه امكان مبادله اطلاعات بين آنان فراهم گردد . روتر ، همچنين بهترين مسير ارسال داده از يك شبكه به شبكه ای ديگر را تعيين می نمايد.

با اين كه می توان از روتر برای تقسيم ( Segmentation ) يك شبكه محلی استفاده نمود ولی‌ مهمترين كاربرد آن به عنوان يك دستگاه شبكه ای در شبكه های WAN می باشد .

WAN ( برگرفته از   wide-area network  ) ،‌ يك شبكه ارتباطی است كه يك حوزه جغرافيائی گسترده نظير يك شهرستان ، استان و يا كشور را تحت پوشش قرار می دهد. اين نوع شبكه ها دارای  مشخصات منحصربفرد مختص به خود می باشند كه آنان را از يك شبكه محلی متمايز می نمايد .

شبكه های WAN دارای تفاوت های عمده ای  نسبت به شبكه های LAN می‌باشند . مثلا" برخلاف يك شبكه LAN كه ايستگاه ها ، دستگاه های جانبی ، ترمينال ها و ساير دستگاه های موجود در يك ساختمان و يا منطقه جغرافيائی محدود و كوچك را به يكديگر متصل می نمايد ، شبكه های WAN امكان مبادله اطلاعات بين دستگاه های موجود در يك حوزه جغرافيائی گسترده را فراهم می نمايند .

شبكه های WAN در لايه فيزيكی و لايه data link مدل مرجع OSI كار می كنند . با استفاده از اين نوع شبكه ها ، می توان شبكه های محلی موجود در مكان های متعدد و مسافت های طولانی را به يكديگر متصل نمود .

از تكنولوژی های WAN  در اكثر موارد به منظور اتصال روترها به يكديگر استفاده می گردد و  روترها با اتصالات مبتی بر WAN با يكديگر ارتباط برقرار می نمايند . روترها  مسئوليت ايجاد ستون فقرات در شبكه های داخلی بزرگ ( اينترانت ) و يا اينترنت را برعهده داشته و در لايه سوم مدل مرجع OSI فعاليت می نمايند ( اتخاذ تصميم بر اساس آدرس های شبكه ) .

شبكه های WAN در لايه فيزيكی و data link مدل مرجع OSI  فعاليت می نمايند . مطلب فوق بدين معنی نمی باشد كه پنج لايه ديگر مدل مرجع OSI در شبكه های WAN جايگاهی ندارند . عبارت فوق بر اين نكته مهم تاكيد  می نمايد كه خصايصی كه يك شبكه WAN را از LAN متمايز می نمايد در لايه های فيزيكی و data link حضور موثر و كاملا" مشهودی را دارند . به عبارت ديگر ، استانداردها و پروتكل های استفاده شده در شبكه های WAN و در لايه های اول و دوم متفاوت با استانداردها و پروتكل های‌ استفاده شده در شبكه های محلی و در لايه های‌ مشابه می باشد .

روتر و جايگاه آن در شبكه های WAN  

روتر يكی از دستگاه های شبكه ای مهم و حياتی است كه از آن در شبكه های LAN و WAN استفاده می گردد . در اين مطلب پس از آشنائی اوليه با روتر ، با جايگاه آن در شبكه های WAN  آشنا خواهيم شد .

آشنائی اوليه با روتر   

روتر يك نوع كامپيوتر خاص است كه دارای عناصر مشابه يك كامپيوتر استاندارد شخصی نظير پردازنده ، حافظه ، خطوط داده و اينترفيس های مختلف ورودی و خروجی است. روترها به منظور انجام عمليات بسيار خاص كه عموما" نمی توان آنان را توسط كامپيوترهای شخصی انجام داد ‌، طراحی شده اند . مثلا" با استفاده از روتر می توان دو شبكه را به يكديگر متصل تا در ادامه امكان مبادله اطلاعات بين آنان فراهم گردد . روتر ، همچنين بهترين مسير ارسال داده از يك شبكه به شبكه ای ديگر را تعيين می نمايد.

كامپيوترها  به منظور اجرای برنامه های نرم افزاری به يك سيستم عامل نياز دارند ، اين وضعيت در روترها  نيز وجود داشته و آنان نيز جهت اجرای فايل های پيكربندی به يك سيستم عامل كه به آن IOS ( برگرفته از Internetwork Operating System software  ) گفته می شود ، نياز خواهند داشت .  فايل های پيكربندی شامل دستورالعمل ها و پارامترهائی می باشند كه بر اساس آنان ترافيك ورودی و خروجی روتر كنترل می گردد . مثلا" روترها با استفاده از پروتكل های روتينگ ، قادر به اتخاذ تصميم مناسب در خصوص بهترين مسير بسته های اطلاعاتی می باشند .  

حافظه های  RAM ، NVRAM ،‌ فلش ، ROM و اينترفيس ها مهمترين عناصر داخلی يك روتر می باشند كه در ادامه به بررسی هر يك از آنان خواهيم پرداخت .

حافظه RAM ( برگرفته از random access memory )   : حافظه RAM كه به آن DRAM ( حافظه RAM پويا ) نيز گفته می‌شود دارای خصوصيات و وظايف زير می باشد  :

ذخيره جداول روتينگ

نگهداری ARP Cache

نگهداری fast-Switching cache

نگهداری و پشتيبانی از صف های حاوی بسته های اطلاعاتی

ارائه حافظه موقت برای فايل پيكربندی در زمان روشن كردن روتر

عدم نگهداری اطلاعات پس از خاموش كردن و يا راه اندازی مجدد روتر

حافظه  NVRAM  ( برگرفته از nonvolatile random-access memory ) :  حافظه VRAM  يا غيرفرار  دارای خصايص و وظايف زير می باشد :

محل نگهداری فايل پيكربندی راه اندازی روتر

نگهداری اطلاعات پس از خاموش كردن و يا راه اندازی مجدد روتر

حافظه فلش : حافظه فلش دارای خصايص و وظايف زير می باشد :

نگهداری IOS ( سيستم عامل )

بهنگام سازی نرم افزار بدون ضرورت تعويض و يا جايگزينی تراشه های موجود بر روی پردازنده

نگهداری اطلاعات پس از خاموش كردن و يا راه اندازی مجدد روتر

قابليت ذخيره چندين نسخه از نرم افزار IOS

امكان حذف اطلاعات ( يك نوع خاص از حافظه های ROM  با قابليت  حذف الكترونيكی اطلاعات :  EEPROM  )
حافظه ROM  ( برگرفته از Read-only memory )  ، حافظه ROM و يا فقط خواندنی  دارای خصايص و وظايف زير می باشد :

نگهداری دستورالعمل های لازم برای اشكال زدائی و اجرای برنامه POST  ( برگرفته از power-on self test )

ذخيره برنامه راه اندازی روتر  موسوم به bootstrap و نرم افزار اوليه سيستم عامل

تعويض تراشه های موجود بر روی برد اصلی در صورت نياز به ارتقاء نرم افزار ذخيره شده

اينترفيس ها : اينترفيس ها دارای خصايص و وظايف زير می باشند :

روتر را به شبكه متصل می نمايند ( ورود و خروج فريم ها ) .

اينترفيس ها ممكن است بر روی برد اصلی و  يا به عنوان ماژول های جداگانه ارائه گردند .

پاسخگویی به سوالات

با سلام

عزیزانی که درخواست فضایی جهت آپ کردن تصاویر سوالات خود را داشته اند میتوانند جهت آپ کردن به سایت www.padsanannetwork.com مراجعه کنند و عضو شوند و لینک Errorها ی خود را در قسمت نظرات وبلاگ با شرح توضیحاتی کامل قرار دهند

            و یا با ایمیل من در تماس باشید...

[e-mail]

Switch چیست ؟

Switch چیست ؟

Switch برای اتصال دستگاهای مختلف از قبیل رایانه , مسیریاب , چاپگرهای تحت شبکه , دوربین های مدار بسته و .... در شبکه های کابلی مورد استفاده واقع می شود.

در وجه ظاهری switch همانند جعبه ایست متشکل از چندین درگاه اترنت که از این لحاظ شبیه Hub می باشد, با وجود آنکه هر دو این ها وظیفه برقراری ارتباط بین دستگاه های مختلف را بر عهده دارند , تفاوت از آنجا آغاز می شود که Hub بسته های ارسالی از طرف یک دستگاه را به همه ی درگاه های خود ارسال می کند و کلیه دستگاه های دیگر علاوه بر دستگاه مقصد این بسته ها را دریافت می کنند در حالیکه در Switch ارتباطی مستقیم بین درگاه دستگاه مبدا با درگاه دستگاه مقصد برقرار شده و بسته ها مستقما فقط برای آن ارسال می شود.
این خصوصیت از انجا می آید که Switch می تواند بسته ها را پردازش کند , در Switch های معمولی که به switch layer2 معروفند این پردازش تا لایه دوم مدل OSI پیش می رود و نتیجه این پردازش جدولی است که در Switch با خواندن آدرس سخت افزاری (MAC) فرستنده بسته و ثبت درگاه ورودی تشکیل می شود.
Switch با رجوع به این جدول عملیات آدرس دهی بسته ها در لایه دوم را انجام میدهد , بدین معنا که این جدول مشخص می کند بسته ورودی می بایست فقط برای کدام درگاه ارسال شود.
در شبکه های بزرگ Switch ها جدول های خود را به اشتراک می گذارند تا هر کدام بدانند چه دستگاهی به کدام Switch متصل است و با این کار ترافیک کمتری در شبکه ایجاد کنند.
Switch بطور معمول در لایه دوم مدل OSI کار می کند ولی Switch هایی با قابلیت کارکرد در لایه های مختلف حتی لایه هفتم هم وجود دارد.پرکاربردترین Switch در بین لایه های مختلف بجز لایه دوم می توان به Switch layer3 اشاره کرد که در بسیاری موارد جایگزین مناسبی برای روتر می باشند.
از Switch می توان در یک شبکه خانگی کوچک تا در شبکه های بزرگ با Backbone های چند گیگابایتی استفاده کرد.

برخی مزیت های و قابلیت های Switch:

1. Switch امکان برقراری ارتباط بین ده ها و گاها صدها دستگاه را به طور مستقیم و هوشمند به ما می دهد
2. Switch امکان برقرای ارتباط با سرعت بسیار بالا را فراهم می کند
3. Switch امکان نظارت و مدیریت بر عملکرد کاربران را فراهم می کند
4. switch امکان کنترل پهنای باند مصرفی کاربران را فراهم می کند
5. Switch امکان تفکیک شبکه به بخش های کوچکتر و مشخص کردن نحوه دسترسی افراد به قسمت های مختلف را فراهم می کند
6. و ده ها مزیت دیگر

اگر بخواهیم انواع Switch layer2 را فقط نام ببریم از این قرارند :

• Store and forward
• Cut through
• Fragment free
• Adaptive switching

این مقاله توسط (رضا بهروزی) برای مجله اینترنتی - " Network City " - شهر شبکه نوشته شده است و حقوق آن برای این مجله محفوظ میباشد.

Proxy ARP و تنظیم آن در Cisco Routers

Proxy ARP

Proxy Address Resolution Protocol یا به اختصار Proxy ARP ، تکنیکی است که در آن میزبان ( معمولا یک مسیریاب ) درخواست های ARP ای را که برای میزبان دیگری است پاسخ می دهد . در واقع مسیریاب با جا زدن خودش به جای مقصد اصلی ، عملیات مسیریابی را به عهده می گیرد .

Proxy ARP چگونه کار می کتد ؟

نحوه کار Proxy ARP را با یک مثال توضیح می دهم .

در این شبکه میزبان A (172.16.10.100/16) در زیرشبکه A می خواهد با میزبان D ( 172.16.20.200/24 ) در زیرشبکه B ارتباط برقرار کند . میزبان A با زیرشبکه 16 تصور می کند به صورت مستقیم با تمامی کلاینت ها در شبکه 172.16.0.0 در ارتباط است و برای برقراری ارتباط یک درخواست ARP برای بدست آوردن آدرس Mac مقصد به صورت Broadcast اسال می کند .

بنابراین در این شبکه هرگاه میزبان A بخواهد با میزبان D ارتباط برقرار کند تصور می کند که مستقیما

به میزبان D متصل است بنابراین درخواست ARP به سوی آن ارسال می کند . میزبان A برای بدست آوردن آدرس MAC میزبان D درخواست ARP ای به شکل زیر در زیرشبکه A به صورت Broadcast ارسال می کند .

Sender's MAC Address	Sender's IP Address	Target MAC Address	Target IP Address
00-00-0c-94-36-aa	172.16.10.100	00-00-00-00-00-00	172.16.20.200

در این درخواست ARP، میزبان A از میزبان D درخواست آدرس MAC آنرا می کند . بسته های درخواست ARP در فریم های اترنت با آدرس MAC میزبان A به عنوان آدرس مبدا و آدرس Broadcast ( FFFF.FFFF.FFFF ) به عنوان آدرس مقصد در شبکه ارسال می شود و به تمامی گره های زیرشبکه A از جمله واسط شماره 0 مسیریاب ( e0 ) می رسد .

البته این بسته ها به میزبان D نمی رسد زیرا مسیریاب ها به صورت پیش فرض پیام های Broadcast را عبور نمی دهند .

چون مسیریاب می داند که میزبان D در زیرشبکه B واقع است و می تواند به آن دسترسی داشته باشد به درخواست ARP میزبان A پاسخ می دهد . البته با آدرس MAC خودش .

Sender's MAC Address	Sender's IP Address	Target MAC Address	Target IP Address
00-00-0c-94-36-ab	172.16.20.200	00-00-0c-94-36-aa	172.16.10.100

این تکنیک همان پاسخ Proxy ARP است که مسیریاب به میزبان A ارسال می کند. بسته حاوی پاسخ Proxy ARP در فریم اترنت با آدرس مقصد A و آدرس مبدا حاوی آدرس MAC مسیریاب ارسال می شود . بر اثر دریافت این پاسخ میزبان A جدول ARP خود را به صورت زیر به روز می کند .

IP Address	MAC Address
172.16.20.200	00-00-0c-94-36-ab

از این به بعد میزبان A تمامی پکت هایی را که می خواهند به 172.16.20.200 ( Host D) دسترسی داشته باشند را به سوی آدرس مک 00-00-0c-94-36-ab (مسیریاب) هدایت می کند . چون مسیزیاب از نحوه دستزسی به میزبان D اطلاع دارد این پکت ها را به سوی D هدایت می کند .

بنابراین ARP Cache کلاینت های زیرشبکه A برای تمامی کلاین های واقع در زیر شبکه B با آدرس مک مسیریاب پر می شود . و تمامی پکت های زیرشبکه A که دارای مقصد کلاینتی در شبکه B باشند به سوی مسیریاب فرستاده میشوند و مسیریاب آنها را به سوی کلاینت های مورد نظر در زیرشبکه B هدایت می کند .

ARP Cache میزبان A در زیر نمایش داده شده است .

IP Address	MAC Address
172.16.20.200	00-00-0c-94-36-ab
172.16.20.100	00-00-0c-94-36-ab
172.16.10.99	00-00-0c-94-36-ab
172.16.10.200	00-00-0c-94-36-bb

توجه کنید که چندین آدرس آی پی دارای مک یکسان در جدول ARP هستند که بیان کننده استفاده از Proxy ARP است .

واسط مسیریاب سیسکو باید برای پاسخ به درخواست های Proxy ARP پیکربندی شود . که این قابلیت در مسیریاب های سیسکو به صورت پیش فرض فعال است . با استفاده از دستور no ip proxy-arp میتوان این قابلیت را غیر فعال نمود . این دستور باید در واسط های مسیریاب که به اینترنت متصل هستند اعمال گردد .

برای فعال کردن این قابلیت نیز می توان از دستور ip proxy-arp در واسط مورد نظر استفاده کرد.

Router# configure terminal

Enter configuration commands, one per line. End with CNTL/Z.

Router(config)# interface ethernet 0

Router(config-if)# no ip proxy-arp

Router(config-if)# ^Z

Router#

---

منبع : http://www.cisco.com/en/US/tech/tk648/tk361/technologies_tech_note09186a0080094adb.shtml